Mijn spirituele jongen was toen een van velen met wie ik destijds contact had. Hij was anders dan andere jongens, ten eerste woonde hij ver weg dus de kans om elkaar te ontmoeten was nihil. En hij had veel verplichtingen in zijn leven wat het afspreken uberhupt bijna onmogelijk maakte. Toch was het leuk om hem te spreken omdat hij totaal andere kijk had op het bestaan dan ik. Yes, de mate werd uiteindelijk bekroond….

Hij bekritiseerde mij graag, maar niet onbeleefd gewoon afvraagend, zogeheten opbouwende kritiek:-) De centrale vraag was of ik ooit rust kan vinden in mijn leven. Hij werd onrustig zelf van de manier waarop in mijn leven heb ingericht, dat ik met mijn doorzettingsvermogen nooit tijd nam om te ontspannen. Dit was niet een gewone datings of versieringsgesprek. Twee mensen die ervaringen, gedachten gingen uitwisselen. Ons contact was sporadisch maar wel leuk, we hadden niet veel woorden nodig om duidelijk te maken hoe we ons voelen of wat we dachten. Er was geen spanning meer tussen ons omdat we wisten dat meer dan vrienden wordt het niet. 

Toch kunnen vrienden snel de lijn overschrijden en fuckbuddies worden. Een paar weken geleden gefrustreerd door gedrag van zijn vriendin die hem constant aan het wegduwen was, besloot hij the fuck it houding te nemen en kwam spontaan naar mij toe. Dat is het, zijn spontaniteit werkt niet altijd want ik was er niet. Toch bleef hij in de buurt om mij volgende dag te kunnen zien. De gesprekken waren veelzijdig alhoewel hij het vaak heeft gehad over zijn vriendin. Mij maakte het niet uit, ik wilde alleen naar hem luisteren omdat hij het heel erg nodig had. We willen allemaal een keertje dat iemand gewoon naar ons luistert zonder respons zonder oordel, dat was het geval. Soms moet je gewoon 120 km op de fiets om een paar uurtjes met iemand te zitten die alleen maar wil luisteren.